Direct naar de foto's ... Geef mij maar Amsterdam ... dat is mooier dan Parijs. Geef mij maar Amsterdam, mijn Mokums paradijs. Geef mij maar Amsterdam, met zijn Amstel en het IJ. Want in Mokum ben ik rijk en gelukkig tegelijk, Geef mij maar Amsterdam !!!

Dat knalde om 8uur ‘s ochtends uit de speakers van het busje op de A2 richting Amsterdam. Het sloepteam was vol goede moed op weg naar de Grachtenrace Amsterdam; een bijna 26 km lange tocht vanaf het Olympisch Stadion, via de Amstel naar het IJ, om dan via het Oosterdok de grachten op te zoeken.

Het was heerlijk rustig weer, ‘n graadje of 15, bleek zonnetje en nauwelijks wind. De jongens en meiden van Het Juiste Tuig hadden alles perfect georganiseerd. Het moest ook wel een strak schema zijn om 150 sloepen te takelen en dan vervolgens een per minuut weg te ‘schieten’ (waarvan overigens 30% vrouwenteams ! Dus MWC vrouwen, laat je niet kisten en kom eens mee roeien in onze sloep!!).

Deze race had Karel alle moed verzameld om te sturen. Geen sinecure! Een parcours met 85 bruggen, waarvan meer dan de helft nogal smal zijn, haakse bochten en ook nog eens het gewone ‘verkeer’ van toeristenbootjes en rondvaartboten. Ga d’r maar aan staan! Maar hij was super goed voorbereid: een paar weken van tevoren met een fluisterbootje de route verkend, via streetview alles op vrijdagavond nog even doorgenomen, en de kaart groot uitgeprint met alle belangrijke notities erop. Maar het team (Geert, Jan, Richard, Jan, Tony, Boy, Alfred, Michel) had ook goed getraind. En dat alles heeft gewerkt. De race verliep vlekkeloos. Lekker tempo, geen verkeerde afslagen, juiste lijn kiezen. Ook kregen we onderweg ruimte om in te halen, of gaven wij ruimte aan snelle oplopers. De meeste rondvaartboten hielden even in zodat we konden passeren; geen vuiltje aan de lucht. Nou ja, klein vuiltje dan…op de Oudezijds Achterburgwal was Karel even afgeleid door de mooie etalages, waardoor we bijna een afslag misten. En weer verder. Op de Herengracht, Keizersgracht, Singelgracht moesten we wel heel geconcentreerd blijven. Bij elke brug moest minimaal een kant laten lopen. “Bakboord -- lopen riemen -- gelijk!”, dan weer “ stuurboord -- lopen riemen -- gelijk!” etc etc. Wisten jullie trouwens dat er heel veel beste stuurlui in Amsterdam wonen? Die stonden allemaal aan wal!

De laatste paar kilometers op het Zuider Amstelkanaal waren toch wel zwaar; iedereen zat er een beetje door. Met de laatste restjes (wils)kracht konden we nog twee sloepen voorblijven en finishten we na 2u en 58min !! Na verrekening van de handicap van onze sloep, bleken we in het laatste kwart van het herenteams-veld te zitten. Kortom er is veel concurrentie.

Toen was het tijd voor een welverdiend pikketanussie en een zakje patat. Heerlijke race, heerlijke dag, volgend jaar weer.

Geef mij maar Amsterdam !!! (met dank aan Johnny J.).

Boy Houben namens sloepteam de Witte Reiger. Bekijk alle foto's.