Kijk, ik ben een ouwe knakker en vroeg opstaan gaat me niet gemakkelijk af. Maar mijn dames waren zondagochtend 7.15 uur ook echt niet allemaal fris en fruitig. Okay, zij hadden het vooruitzicht om 2100 m en vervolgens ook nog eens 250 m knalhard te moeten roeien. Maar een coach heeft het ook niet gemakkelijk, al kom ik er nu even niet op wat het dan zo zwaar maakt.

Het was dus een rustige start bij het vertrek in Maastricht, maar de conversatie werd al snel levendiger. We zagen dat het qua weer mee zou vallen, althans dat het lang niet zo erg zou worden als eerder voorspeld. Plus, we hadden het vooruitzicht van de extra de luxe wedstrijdvariant waarbij we ter plekke de boten lenen, van Beatrix in dit geval. Geen gerigger of gesleep met boten dus. En ja, wij hebben gewoon veel gesprekstof.

Eenmaal in de boten (twee Philippi dubbeltweetjes) was het niet anders. Na het oproeien moesten de dames lang wachten op de start en heen en weer fietsend tussen de bootjes merkte ik dat de stemming in beide boten opperbest was.

Bij de start was het echter serious business. Focus. Strakke blikken en concentratie. Beide ploegen hadden een gecontroleerde start en konden hun pace goed vasthouden. Fij en Ymke moesten tussendoor nog een Laga ploeg inhalen en konden daarna nog eens versnellen naar het einde toe. Misha en Marrit hadden een meer constante pace, maar ook zij hadden hun race goed ingedeeld en waren volkomen leeg na de finish.

Resultaat was een 2e plek in de poule voor Fij en Ymke na de 2100m (op 2,5 seconden van de winnaars) en een gedeelde 5e voor Misha en Marrit.

De 250 m bracht daar geen grote verandering meer in. Misha en Marrit werden 4e op deze sprint en 5e in de eindrangschikking van de poule. Fij en Ym tweede in de sprint op 0,5 sec van de winnaars.

Een prima resultaat. In het totale D2X veld (er waren twee poules) van 18 ploegen eindigden Fij en Ymke op de 2e plek en Marrit en Misha op de 8e. We hadden tevoren geen heel hoge verwachtingen omdat we na de zomerperiode nog niet veel specifieke trainingen hadden kunnen doen en de afstand voor ons doen wat kort was. Maar dit smaakt naar meer! Dat laatste geldt trouwens ook voor de pannenkoeken na afloop.

Coach Titus (Die ook niet om gesprekstof verlegen zit)