Zeven vinkjes (Nieuwjaarsspeech MWC 2024)

Vorig jaar om deze tijd stond ik ook voor jullie, als kersverse voorzitter van onze vereniging. Toen eindigde ik mijn speech met de wens dat wij met z’n allen Nieuwsgierig zouden blijven naar elkaar. Nieuwsgierig zijn als belangrijke kwaliteit om open te staan voor het verhaal van de ander oftewel de andere kant van een verhaal.

Waar heeft die nieuwsgierigheid mij, of ons als bestuur, gebracht dit jaar?

Ik hoop dat je hebt gezien/meegemaakt dat wij druk waren met het ontdekken hoe alles geregeld en georganiseerd wordt in een club als de onze. Dat is heel wat: er zijn veel ‘domeinen’ (zou ik zeggen als ik bij gemeente of provincie zou werken): we zijn een rijke club, met een haven, een botenhuis en veel boten, een clubhuis met een professionele keuken, ergometerruimte, bestuurskamer, bar en een invalidentoilet (dat de aanleiding was voor een samenwerking met 'Fietsen Alle Jaren', die bij ons langskomen met hun riksja’s) en een parkeerplaats, land dat onderhouden moet worden en waarop onze collega’s van de reddingsbrigade een gebouw hebben, vlotten en daken waarop zonnepanelen liggen en een grote boom (‘die alles overziet’) en die beschermd moet worden tegen bevers. En dan hebben we nog De Maas, onze levensader en om haar draait het allemaal.

In onze nieuwsgierigheid hebben we als bestuur om de tafel gezeten met veel mensen, commissies of individuen, leden met een eigen verhaal, die al jarenlang zich inzetten voor de club of juist nieuw zijn. We zijn in gesprek gegaan met botenplancommissie, instructeurs, coaches, clubhuismensen, havenafvaardiging, vertrouwenspersonen, veiligheidsmensen, onderzoekers, toercommissie, sloeproeiers en financiële experts. Bedankt dat jullie met ons samen nieuwsgierig willen zijn naar wat het beste voor de club is, welke verwachtingen we over en weer hebben en hoe we elkaar het werk lichter maken.

Er is veel zichtbaars gebeurd: er zijn nieuwe steigers geplaatst, zonnepanelen gelegd, warmtepomp, de loods is opnieuw ingericht, de sloep heeft een mooi afdak gekregen. Ook is zichtbaar dat er instructie is gegeven, twee keer Start to Row voor nieuwkomers en nieuwe jeugdleden die worden getraind, fanatiekelingen die trainen voor serieuze wedstrijden (en terugkomen met medailles). Dat is allemaal te zien (en te lezen) voor wie er nieuwsgierig naar is.

Wat mij opviel: er wordt héél veel achter de schermen gewerkt: inkopen gedaan, evenementen en tochten georganiseerd, ramen gelapt en voor de zoveelste keer stof verwijderd in de bestuurskamer en de ergometer-ruimte, ledenadministratie, facturatie, reparatie aan boten en gebouwen, ICT-op orde gehouden, wekelijks nieuwsbrieven geschreven, ideeën geopperd hoe iets beter kan, deze receptie verzorgd…

Allemaal om onze gezamenlijke liefde voor sport op en om het water te realiseren en faciliteren.

Als we vonden als bestuur dat we voldoende hadden onderzocht, werden er ook knopen doorgehakt en werd er verantwoordelijkheid genomen. Denk bijvoorbeeld aan voorleggen van een begroting, vaststellen tarieven haven, vaststellen meerjarenonderhoudsplan, vaststellen botenaanschaf, helderheid in regels rondom gebruik clubhuis, toch maar verplicht stellen die fluorescerende hesjes…

Ik vind dat persoonlijk één van de lastigste taken van een bestuurder: hoelang mag je nieuwsgierig blijven en wanneer ga je besluiten nemen en leg je die voor aan de leden?

Nieuwsgierig waren wij bijvoorbeeld naar het brevettensysteem, daar is veel aandacht en tijd in gaan zitten en uiteindelijk voorgelegd aan de leden, die hun voorkeur uitspraken om…alles bij het oude te laten.

Onze nieuwsgierigheid is voor sommige leden ook wel eens vermoeiend. Als je dingen altijd zo gedaan hebt, zit je niet te wachten op vragen. Die mensen vraag ik om geduld, en begrip. Bedenk maar dat je je collega-vrijwilliger helpt: voor ons wordt besturen leuker als je als bestuurder weet hoe zaken geregeld zijn en vooral ook waarom op die manier.

Nieuwsgierigheid heeft ook geleid tot het vroegtijdig voorkomen van ‘gedoe’. Het bijtijds bij elkaar brengen van mensen waardoor verhalen minder groot worden en het begrip voor elkaar groter. Zo is er dit jaar weinig werk geweest voor de onderzoekscommissie, de situaties die zich hebben voorgedaan en tot klachten hebben geleid zijn vroegtijdig beslecht met een goed gesprek. Het is wel hard werken en vraagt van bestuursleden tijd en dat ze Het Momentum pakken waarop mensen nog gewoon in gesprek kunnen gaan.  

Ik ben heel blij met dit bestuur. We zijn naar elkaar toegegroeid en appen, bellen en mailen zodra er iets is. We zitten nog weinig met elkaar in een boot zodat we nog niet goed kunnen inschatten wat onze niveaus zijn, maar misschien laten we dat liever ook maar zo..

We ontmoeten elkaar eens in de drie weken in de vergadering, die goed wordt voorbereid en bezocht. We hebben twee keer de tijd genomen om met elkaar een visie te formuleren. Die hebben we onlangs gepresenteerd in de ALV en nodigen jullie op 18 januari uit om de invulling ervan meer handen en voeten te geven. Daar kijken we naar uit.

Dit jaar gaat het bestuur inzetten op het a. kennis delen voor instructeurs en coaches, b. begeleiden van (nieuwe)leden na/tijdens instructie, c. jongvolwassenen naar de club trekken, d. naamsbekendheid als roeiclub vergroten, e. iedereen welkom te laten voelen in onze club.

Ik denk aan ons niet als vereniging maar als een gemeenschap/bubbel, waar ik graag bij wil horen. Ik kom er dit jaar achter dat wij een enorm bevoorrechte club mensen zijn.

En dat doet mij denken aan de zeven vinkje van Joris Luyendijk, kent iemand dat boek? Hij heeft onderzocht dat de bevoorrechten en leidinggevenden van ons land de volgende kenmerken hebben:

• het zijn mannen
• die hetero zijn
• wit
• gymnasium of vwo hebben afgerond
• universiteit hebben gedaan
• minstens één hoogopgeleide en/of welgestelde ouder hebben
• minstens één in Nederland geboren ouder hebben die de cultuur van de meerderheid kon meegeven

Dus geen elite voor mij: ik voldoe aan vijf vinkjes, mijn ouders zijn niet hoogopgeleid en ik ben geen man.

Maar ik ben wél creatief en ik verzin zeven vinkjes voor ons MWC als bevoorrechte club: Hoe goed scoren wij?

• werken heel goed samen, moet ook wel in een boot: check!
• niet alleen in een boot maar ook in ons verenigingsleven in de club: hoge betrokkenheid: check!
• durven elkaar scherp te houden in wat goed is voor onze club (denk aan de betrokkenheid en kritische vragen op een ALV): check!
• houden van gezamenlijke feestjes: check!
• wij zijn nieuwsgierig naar elkaar en delen lief en leed: check!
• stellen ons open voor nieuwkomers, ook als zij geen Nederlands spreken: check!
• zijn trots op symbolen zoals de kleuren van de boten, de vlag en straks onze lustrumtrui die Ymke gaat showen: check!

Je ziet: ik heb zelf maar vijf vinkjes bij Luyendijk maar samen hebben wij zeven vinkjes als club en dat gaan wij zo houden.

Sportief Nieuw Jaar!

Proost!