Het begon allemaal een paar maanden geleden. Ik was net begonnen met skiffen bij MWC en we hadden het over de wedstrijden van de andere dames. Zij gingen de Tweehead starten, maar er was ook een Skiffhead. De Skiffhead door menig roeier afgezworen door de afstand en de bochten. Goed, we hadden een trainingsdoel nodig en waarom ook niet?

Toen het weekend eenmaal dichterbij kwam, begonnen de zenuwen op te spelen. Er waren een aantal trainingen in het water gevallen (sommige letterlijker dan andere), waardoor de voorbereiding niet optimaal was. Het droeg er ook niet aan bij dat menig roeier uit mijn veld al een aantal boord en scull punten bij elkaar had gesprokkeld.

Het weekend kwam dichterbij en zo ook de barre weersverwachtingen. De Tweehead zou zaterdag zijn en de Skiffhead zondag. Na veel wind, regen en gedoe ging de Tweehead niet door. De wind die langs mij op gierde die dag maakte het dan ook niet dat ik super veel zin had om de volgende dag met mijn skiffje op dat zelfde water te verschijnen. Ik bleef checken of er misschien ook updates waren over de Skiffhead, maar geen bericht is goed bericht en dat zou betekenen dat de wedstrijd fijn door zou gaan. De zondag was er gelukkig een stuk minder wind voorspeld, het zou alleen de hele dag gaan regenen met een gevoelstemperatuur van twee graden, jippie! Met een lichte portie tegenzin pakte ik zaterdagavond mijn spulletjes bij elkaar en zat ik vervolgens zondag om kwart over zes in de auto…de wedstrijd was nog steeds niet afgelast.

We kwamen steeds dichter bij de Amstel en het ging nu toch echt gebeuren. De wind deed wat kalmer aan, maar tot mijn verassing liet de regen zijn gezicht ook nog even niet zien. Nog even het race plan doornemen met Titus, de vaarinstructie hadden we al gehad en het was voornamelijk bakboord blijven varen.

Tijd om te gaan... Met de Kleine Jager in mijn hand liepen we naar het vlot. Tijd om het water op te gaan, er stond een stroming dus goede concentratie was nodig. De zenuwen gierden mij door het lijf, het was nu echt tijd om te gaan…de wedstrijd werd nu echt niet meer afgelast…

Op naar de startlijn. Allemaal skiffjes van elk soort kaliber op mij heen. Ik had een regenjas aan, maar die zat me niet goed. Deze zou ik eigenlijk net voor de start uitdoen, maar wat als het dan niet zou lukken. Dat kon echt niet. Jas uit, skiffjes om mij heen. Titus die van de kant roept dat ik nog een stuk moet gaan oproeien, ohja geen slecht idee. Tijdens het oproeien toch nog even hallo gezegd tegen de hoerenbocht  grote bocht. Draaien en naar de startlijn. Bij de startlijn kleine gesprekjes gevoerd met dames uit mijn blok, we moeten toch allemaal even ons zenuwgebabbel kwijt.

Nummer 299 u mag starten. De jacht is geopend. Twee dames voor me, die gaan we wegtrappen. Goed sturen was wat ik voornamelijk dacht. Bakboord Bakboord Bakboord. Even op gang komen, achteraf waren dit niet mijn snelste meters. Toen kwam de eerste roeier die ik inhaalde, maar hey, dit had ik niet verwacht. Nu al die drie dames weg pushen, want die dame van Skoll moest ik op afstand weten te houden.

Oh jeetje, zie ik nu in mijn achterhoek nog een roeier. Daar gaan we ook voorbij. Netjes bakboord bij de Omval en gaan. Tijd voor de Berlagebrug, Ohja niet inhalen 50 meter van te voren. Is dit dan ongeveer 50 meter? Goed mikken en onder het bruggat door. Aanmoediging van een trotse coach en ouders, dit gaat toch beter dan verwacht. Maar toen waren we achter de Berlagebrug en daar was ineens een ballenlijn en roeiers. HELP wat doen die roeiers hier, hoe kan het dat ik zo dichtbij lig. HELP ook nog een ballenlijn. Daar ging mijn focus, deze bleef helaas wel hangen aan de Berlagebrug. Waarbij ik bakboord aan het roeien was tegen mijn veld, wilde de ballenlijn links een potje hockey met mij spelen. Bam, daar lig je weer even stil en weer gaan, naar links rechts, daar is De Hoop snel nu. Eindelijk bij de Hoop. Derde plek. En oh ja, de regen was niet komen kijken.

Anne Visschers