De Theta Herfstregatta is een race op het Eindhovens kanaal over 2100m en vervolgens 250m. Fijnanda (hieronder Fij) en Ymke (hieronder Ym) hebben die afgelopen zaterdag gevaren in het Dames dubbeltwee veld.

Ik zal maar gelijk opbiechten dat ik een paar heel lelijke woorden heb gezegd tijdens die race. Fij en Ym hadden buiten hun schuld wat obstakels en dat maakte even de innerlijke hufter los.

Het zat zo. Met de verhuizing van Fij naar Utrecht bood de Theta een laatste mogelijkheid om samen nog een race te varen. Niet een grote, of super belangrijke, maar gewoon een laatste race. For fun en for old times sake. Nog een keer samen naar een wedstrijd, nog een keer samen varen, nog een keer knallen. Ja, de voorbereiding was marginaal. Twee, hooguit drie trainingen samen in de maand voorafgaand aan de wedstrijd. Maar we wisten ook wel dat het een volledig op elkaar ingespeeld tweetje is. Dus of de boot wel zou lopen was geen vraag. En daarbij. Ze waren niet gefocust op winnen, maar ze wilden al die trainingen en wedstrijden samen op een waardige manier afsluiten.

Dat betekent echter niet dat ze de race maar halfbakken ingingen. Het is immers wel een race en dus gingen ze er volledig voor ... en dat was merkbaar. Ze begonnen direct in te lopen op de boten die voor hun gestart waren. Dat groepje van drie boten hadden ze, vlak voor het smalle bruggetje halverwege, te pakken. Even wachten tot na de brug, dames, en dan er overheen riep ik dus, maar het liep anders. Boot 1 passeerde de brug langzaam, maar zonder kleerscheuren. Boot 2 crashte in de kant aan bakboordwal en direct erachteraan crashte Boot 3 in Boot 2.

Fij en Ym hadden geen schijn van kans, er was geen ruimte meer en ze moesten houden en lagen even later in de kant aan stuurboordwal. Dat was dus het moment van die lelijke woorden. Wat het extra erg maakte dat de twee gecrashte boten beide van Theta waren. Die voeren op hun thuiswater notabene. Maar goed, niet erin blijven hangen, onmiddellijk oppakken en dat gebeurde. De twee leken door de crash juist extra sprit opgedaan te hebben en gingen er vol voor. Helaas, liep ook het tweede gedeelte van de race niet zonder problemen. Juist op het moment dat ze een tweetje aan het inhalen waren had een andere ploeg besloten dat ze onder bakboordwal aan de kant moesten gaan liggen en op dat smalle kanaal betekende dat weer inhouden, bladen tegen elkaar, losmaken en weer oppakken. Geen lelijke woorden van mij deze keer, berusting denk ik. Maar weer opnieuw toonden de dames veerkracht. Weer gingen ze vol op de voetenborden. De finish was ook ziedend. Alsof ze der verloren tijd nog wilden inhalen. Super gevaren, maar met iets teveel obstakels onderweg.

De 250m erna ging als een speer. Als ze al frustraties hadden werden die volledig omgezet in energie. De Powerparels (Woord van Misha) voeren hem superstrak en in hoog tempo en …. zonder gedoetjes onderweg wat ook wel eens fijn was. Eindresultaat: een 3e plaats in de eindrangschikking. Dat viel nog alleszins mee. Maar veel belangrijker was dat ze op een fijne en waardige manier hun gezamenlijke dubbeltwee-tijd konden afsluiten. Ondanks die lelijke woorden toch een mooie dag vond ik.

Coach Titus

Nawoord van Fij: Heerlijk om op een zonnige dag mijn MWC-roeicarrière af te sluiten met mijn gouden dubbelpartner Ym. Jammer van de obstakels, maar we hebben echt nog even gevlamd, mede mogelijk gemaakt door heerlijke aanmoediging van onze onvermoeibare coach Titus en number one fan Misha. Ik wil jullie allen bedanken voor de prachtige jaren bij MWC, zowel op en van het water. Ik ga jullie missen!