Spektakel was het! En een zooitje bij de start, zoals gewoonlijk.  Boten met hoge en lage startnummer dwars door elkaar, vaak ook letterlijk. Wij hadden startnummer 21, van 49 totaal. Naast ons lag nr 20, wij zouden 5 seconde daarna starten. Toen nummer 20 zijn startcommando hoorde begon zijn skif vervaarlijk te hellen. Langzaam maar zeker ging hij om. Startcommando van ons kwam door. Voorzichtig manoeuvreren om hem niet met onze riemen een klap te verkopen startten we, al slalommend tussen de vele groene, blauwe, gele en rode boeien door, die daar vanwege een speedboot wedstrijd 1 dag later, al lagen.

Anneke ging beheerst op T 32 weg. We vlogen over het water. Gestaag trokken we uit het veld weg en liepen we boten in. Nummer 22, met Xavier Dupont aan boord, hielden we op afstand. Het midden van de Maas zoekend hadden we genoeg ruimte. Slechts een enkele dubbel 2 wijkte niet echt dus met wat koers correcties toch erop en erover. Een voor een hengelden we de andere boten binnen. Speurend in de spiegel zag ik in de verte ca 3 boten waar we op inliepen, en op 1000 meter kwam een (Duitse zware mannen) 8 en een (jongere) 4x dichterbij. Die komen er niet langs dachten we allebei. Met nog 60 halen te gaan voerde Anneke het tempo - T25-T26 - op tot 28, -30 om nog even onder de 2:00 te finishen. 5e totaal, met een gemiddeld tempo van 2:09 geheel leeg over de finish. Hartslag 184 (ik dacht dat mijn max op 180 lag). We voelden beiden dat we een optimale race hebben gevaren waarbij driekwart van de halen echt raak waren. Fijne cadans, boot lekker onder ons door. Eric Barbier was ons net voor gebleven, hij roeide in een soort explorer, Chapeau voor Eric! De eerste vier roeiden trouwens allemaal in C-boten of poly boten. Wij waren de eerste gladde boot.

Dank aan Max en Anneke voor bovenstaand, vliegende verslag, en dank, onder, aan Hans Tijs en zijn ploeg, die net voor de start, even de balans testen  ......