‘Doe mij nog maar een speculaasje’. In de kantine van Beatrix (roeivereniging Eindhoven) zit een groep MWC’ers aan de koffie, thee en speculaasjes. Buiten staan een hoop botenwagens en een handjevol mensen in regenpakken. Binnen is het gezellig druk en warm. Erg veel zin om een achtervolgingsrace van 6km te roeien stralen de MWC’ers nog niet uit. Waar de groep zich op een gegeven moment toch maar naar de botenwagen sleept om de boten op te riggeren, blijft Ida relaxed binnen zitten om een tweede portie ontbijt naar binnen te werken.
Tegen de tijd dat de vlotten open gaan en het warmroeien kan beginnen, is het verrassend goed weer: nagenoeg droog, geen wind. Waar 6 kilometer zeker lang genoeg is om warm te worden, is drie kwartier stil liggen bij de start ook zeker lang genoeg om weer af te koelen. Gelukkig, en nu spreek ik voor mezelf, had ik een bijdehante roeier meegenomen om de wedstrijd mee te starten: m’n broer Maarten. Met een grote portie flauwe grappen, aangevuld met nog flauwere grappen vanaf de kant (trotse ouders met telelens), doorstonden we het wachten. De ouders beloofden ons Sinterklaas-cadeautjes voor elke boot die we zouden inhalen, dat krikte ons moraal nog wat op.
De wedstrijd zelf ging verrassend snel voorbij. Die broer van me kan toch echt wel een potje roeien. Ondanks een wat rommelig einde zat er een eindsprint in, en hebben we zeker wat Sinterklaas-cadeautjes verdiend.
Nog het leukst was het om na de finish alleen maar blije MWC-gezichten te zien (voor de cijfergekkies tussen haakjes de finishtijden):
Nog dank aan:
Van de vliegende MWC reporter, Ymke van Buuren